Międzynarodowy Dzień Języka Ojczystego w "Jedenastce"

Międzynarodowy Dzień Języka Ojczystego został ustanowiony przez UNESCO 17 listopada 1999 roku i obchodzony jest corocznie 21 lutego. Na dzień obchodów święta nie przypadkowo wybrano tę datę, bowiem upamiętnia ona wydarzenia z 1952 roku, kiedy to w Dhace (obecnie stolica Bangladeszu) doszło do demonstracji, a następnie zamordowania pięciu studentów, domagających się uznania ich języka ojczystego – bengalskiego – za jeden z dwóch urzędowych języków w Bengalu Wschodnim, należącym wówczas do Pakistanu.  Oficjalnie rząd Pakistanu ogłosił bengalski językiem urzędowym w 1956 roku, a 21 lutego to obecnie święto narodowe w Bangladeszu.

Ideą obchodów tego dnia jest podkreślenie bogactwa różnorodności językowej świata, ale także zwrócenie uwagi na liczbę języków zagrożonych i ginących. Z raportów UNESCO wynika bowiem, że co dwa tygodnie znika bezpowrotnie jeden język, a jednocześnie związane z nim bogactwo kulturowe. Te same raporty mówią, że polszczyzna jest jednym z 25 największych języków na świecie, posługuje się nią ponad 40 mln ludzi w Polsce i poza jej granicami.

Język polski jest przepiękny, bogaty w rozmaite słowa i zwroty i pozwala mi realizować moją pasję, jaką jest pisanie książek. Z miłą chęcią więc uczestniczyłam w uroczystej akademii poświęconej naszej ojczystej mowie, zorganizowanej przez uczniów Szkoły Podstawowej nr 11 w Mielcu. Młodzież przygotowała ciekawe widowisko słowno - muzyczne, zachęcając w nim do dbania o naszą polszczyznę, która ma bogatą historię i tradycję, a jej pielęgnowanie może być także wyrazem naszego patriotyzmu.

Ja natomiast opowiedziałam młodzieży o swojej pasji pisania, o tym jak krok po kroku powstają książki, a następnie wspólnie zastanawialiśmy się jakie korzyści płyną z ich czytania. Uczniowie chętnie i aktywnie wchodzili w interakcje ze mną i odpowiadali na moje pytania. Za tak ciepłe przyjęcie i czynne uczestnictwo w spotkaniu serdecznie im dziękuję. Młodzież jest wspaniała!

SERDECZNIE DZIĘKUJĘ PANIOM POLONISTKOM ZA ZAPROSZENIE! Było to dla mnie cenne doświadczenie, jako że do tej pory nie miałam przyjemności przemawiać do tak licznego i młodego audytorium. To był miło spędzony czas.